چه  گویم کز اینجا و آنجا نیم                   خدابخشیم، یک خرا باتیم

استاد علی تعبیر زیبایی از وطن می کند و می نویسد: «وطن اصلی همه انسانها یکیست. همه را خداوند به نص صریح قرآن از یک مرد وزن آفریده است.»

او در مورد دیزباد می نویسد: «از کودکی دیزباد را می شناسم و آثار حکمت و دانایی را در جبینش می بینم» و با یک بیت زیبا کلامش را تکمله ای می آورد:

او در شعر تاثیر معلم به زیبایی از دیزباد و دیزبادی ها تصویری ارائه می دهد که دلنشین تمام اهل دیزباد است:

1. در این دره که شیران جای دارند --- و یا گر مردمش حکمت شعارند
2. نهادند هر دوعالم را به نیکی --- به‌پای عقل و عشق گامی گذارند
3. درختانش همه تسبیح‌گویان --- تذرو و عندلیبان و هزارند
4. نسیم جویبارانش بهشتی --- نشان تحت الانهار دارند
5. ز کالاهای رایج اندر این خاک --- فقط لوح و قلم نیکو شمارند
6. شنیدند حکم یزدان را که اقرا --- کتابش را به سر برمی گذارند
7. عمیقاً بطن و تأویلش بخوانند --- عمل کردن بدان نیکو شمارند
8. کهن‌الگوی ناقص را برانند --- و نیکو و نوین بر کاردارند
9. شناسای وجود خویش باشند --- به‌روزند و نیازش پیش آرند
10. چنین دژ ساختند اندیشمندان --- و خشتش از خرد بنیان‌گذارند
11. دژی که ایزد پی افکندش به اقرا --- کند حفظش و دیزبادش نگارند
12. خدابخشی برو آنجا که خلقش --- معلم دار و اندیشه مدارند